Hər gecə ulduzlar ilə səndən etdim söhbəti,

Bilmədi göylər necə dəhşətdi hicran, hardasan?!

Sanma ki, şair kimi hər yerdə şeirim söylərəm,

Eylərəm şeirimlə mən, dərdimi elan, hardasan?!

Gah külək ətrin gətirdi, gah yağış göz yaşını,

Hər hara baxdımsa oldum mən pərişan, hardasan?!

Zülm ilə sənsiz keçən gündür, ağarmış hər saçım,

Aşiqə cövr eyləyərmi, sevdiyi Can, hardasan?!

Görmədi zindanda Yusif, nə Züleyxa qəsrdə,

Mən çəkən min dərdi, ey sevdalı sultan, hardasan?!

Mən şəhərdə çəkmişəm, səhrada Məcnun çəkdiyin,

Leylidən üstün gözəl ey nazlı ceyran, hardasan?!

Bu Əziz Pünhan nə vaxtdır həsrətində qovrulur,

Vəslinə çünki nə yol bilmir, nə ünvan, hardasan?!

        * * *

Yığış ey qönçə dahan, külbeyi-hicranıma gəl,

Boynuma minnəti qoy, bircə mənim yanıma gəl.

Gün kimi dövrə vurum, tazə hilalın başına,

Kam alıb zövq ilə gir cəzbəmə, dövranıma gəl.

Eşq meydanı açıb rüsvay edim Fərhadı,

Sən də şirin gülüşünlə, yenə meydanıma gəl.

Qaş-göz oynat, hədəf et, sinəmi qəmzəm oxuna,

Mən də şövq ilə deyim, hər oxa “lütf et, cana gəl”.

Mən təvaf eyləyim hüsnün ki, ola Həcc tamam,

Sən tamaşa eləməkçün bu gözəl qurbana gəl.

Bilmirəm ki, səni yollar aparır hansı yana,

Özgə bir kimsəyə yox, gəl sən, Əziz Pünhana gəl.

Əziz PÜNHAN